Maar we waren er écht.
Echt waar. Dat wil zeggen: geen onechte vertoningen, verhalen zonder inhoud, geen bouwsels en constructies van theologie. We vertelden elkaar de echte waarheid. Zó ging het, zó kwam Jezus in ons leven. In een kwartiertje (soms wat meer) kwam de kern van het verhaal eruit, met een brok in de keel, maar dat mocht ook.
Zo ongeveer is het een aantal jaren geleden begonnen, bij het International Christian Forum, en zo is het ook naar Nederland gedragen, in het NCF, het Nederlands Christelijk Forum, waar we eenmaal per jaar een 24-uurs retraite houden. Geen formaliteiten, geen muurtjes, geen theologische stellingen, maar gewoon aan elkaar vertellen wat je van Godswege hebt meegemaakt.
In Nederland is er dan nog de Stichting Geloofsgesprekken bij gekomen; daar is in samenwerking met de Evangelische Omroep een spel ontwikkeld, onder de naam Geloof en een Hoop Liefde, waarin je de verhalen van je leven bespreekbaar kunt maken.
(Mail naar geloofingesprek@gmail.com en kijk op de site http://geloofingesprek.nl )
Het gebeurde weer eens in Apeldoorn, in dit weekend. En het gebeurt op andere plaatsen, opnieuw en opnieuw.
Ook eens doen?
Eens. Doen!