Het is drieëneenhalf jaar geleden, op 6 oktober 2012, dat in de regen op het Malieveld in Den Haag een aantal christenen uit allerlei kerken bij elkaar kwam. Er werd een boek in dezelfde tijd gepubliceerd, onder de titel ‘Wij kiezen voor eenheid’. Een kleine vijfduizend handtekeningen kwamen onder een manifest te staan. Er werd een lied gelanceerd ‘Wij kiezen voor eenheid’ door Peter en Carin van Essen. Op allerlei manieren waren er samenhangende actviteiten, zoals de Nationale Synode en het Nederlands Christelijk Forum. Het leek allemaal breed te landen in de vele kerken en kerkgenootschappen die Nederland rijk is. We zagen het licht. We zagen het zitten, die eenheid.
Serieus? Maar wij kiezen niet voor eenheid. Of tenminste niet met ons hele hart.
Laat het duidelijk zijn: de keuze voor eenheid is niet ónze keuze, maar een plan van de drie-ene God, Vader, Zoon, Geest. Maar je zou toch verwachten dat wij daarop hartelijk en krachtig AMEN zeggen.
Niet echt, lijkt me, na een aantal jaren.
1. Eenheid is meer dan over kerkmuren heen gluren - maar elkaar royaal en vrijmoedig ontmoeten, en van elkaar horen: wat is je geloofsverhaal? Vertel, deel dat wat je met de Heer hebt meegemaakt! Waar dit af-en-toe gebeurt, daar zie je: dat is goud. Maar op landeljke schaal is het nog niet van de grond gekomen. Gelukkig gaan we met de Stichting Geloofsgesprekken, samen met de Nationale Synode en het Nederlands Christeljk Forum, na de zomer van start met GELOOFinGESPREK, onder het motto: ‘eenheid die hoop geeft’.
2. Eenheid is: geen onenigheid door onderlinge geschillen en verschillen. Theologische publieksdebatten worden vaak te bijterig, brengen al gauw meer scheiding dan ons lief is. Een exclusieve houding is hoe dan ook fout: mensen buitensluiten die over iets anders dan over de kern niet denken zoals wij. Op dat punt lijkt gelukkig enige voortgang gemaakt te zijn - of ben ik te optimistisch?
3. Eenheid is: geen tweeheid - en daar hebben we nog een hele klus aan. We denken eigenlijk dat we dat óók wel goed doen, maar dat valt tegen. Het is vaak: jij hebt jouw christelijke geloof, en ik heb het mijne, en dan doen we dat toch allebei op ons eigen stekkie? Gods luisterrijke openbaring doubleren we in onze kerk, en stiekem concurreren we met elkaar, en we fluisteren: wij doen het beter; kom, wordt lid van ónze club!
4. Eenheid is gericht op de wereld om daarin Gods missie te verwerkelijken, zijn verlangen dat er geloof ontstaat in Hem, een plan waarmee Hij niets minder dan álle mensen op het oog heeft. Die gerichtheid op de wereld moet concreet worden in Gods koninkrijk, met de laarzen in de blubber en met echte liefde voor Gods kostbare mensen, hen opzoekend waar ze zijn.
Wij kiezen voor eenheid. Echt waar? Er is nog een boel te doen…